Aleksander Sołżenicyn (1918 – 2008) – wybitny pisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla za rok 1970.
„Aleksander Sołżenicyn nie był ulubieńcem komunistycznych władz Związku Radzieckiego i za nieprawomyślną uwagę na temat Stalina trafił na osiem lat do obozu pracy. Tam powstały pierwsze rozdziały dzieł „W pierwszym kręgu” i „Archipelag Gułag”. Pisarz wkupił się w łaski Chruszczowa, publikując z jego polecenia w 1962 roku opowiadanie „Jeden dzień z życia Iwana Denisowicza”. Przychylność komunistycznych władz skończyła się tuż po obaleniu Chruszczowa, a Sołżenicyn został wyrzucony ze Związku Pisarzy. Nagrodą Nobla uhonorowano go za całokształt twórczości w roku 1970, ale nie odebrał jej od razu, gdyż obawiał się wydalenia z ZSRR. Nastąpiło to po publikacji „Archipelagu Gułag” – pisarz został pozbawiony obywatelstwa i odstawiony do Frankfurtu nad Menem. Utwory Sołżenicyna zaczęto publikować ponownie w ZSRR dopiero w czasach pierestrojki, a do ojczyzny pisarz powrócił w 1994 roku.” (esencja.pl)
Aleksandr Solzhenitsyn „Russia under Avalanche (Россия в обвале,1998; political pamphlet) – fragment:
„ W latach 20, 30 XX wieku tysiące nowych sowieckich inteligentów całym sercem było związanych z komunizmem i całym sobą angażowało się na rzecz pracy w jego aparacie, zwłaszcza w propagandzie. Szczególnie chętnie udzielano się w pisaniu książek, tworzeniu masowych ogłupiających piosenek, filmów o narodzie, w malowaniu wielkich obrazów socrealistycznych.”
Analogie do naszych czasów:
Wielki ideolog nowej lewicy – Slavoy Zizek
Wielki, rządny władzy agitator – Sławomir Sierakowski
Wykonawca obrazów propagandowych, zasłużony artysta narodowy – Wilhelm Sasnal
(dyrektorka Zachęty Agnieszka Morawińska ogłosiła, iż narodowym obowiązkiem każdego polaka jest obejrzenie jego wystawy)
Wielkie wydawnictwo – Krytyka Polityczna
Obecnie w Rumunii ponad 30% studentów opowiedziało się za powrotem reżimu dyktatury komunistycznej. Mimo iż sami jej nie doświadczyli, są święcie przekonani, że wtedy edukacja była na wyższym poziomie, żyło się lepiej, ludzie mieli wyższy standard.
Słuchają np. fanatycznych teorii Zizka, który jakby na zlecenie partii produkuje tony ogłupiających książek. To wstyd, że Polska daje pole do popisu kontynuatorom tak znienawidzonej minionej epoki.
Sołżenicyn w 1945 roku zostaje zesłany i później torturowany w gułagu właśnie przez takich ludzi, tylko że ubranych w inne uniformy. Współcześni lokaje władzy komunistycznej są tak samo bezwzględni i agresywni, działają jedynie w nieco innej dziedzinie. Obecni agitatorzy tak samo jak kiedyś niszczą współczesną inteligencję, tłumią talent, promując na wielką skalę propagandę.
„Aleksander Sołżenicyn nie był ulubieńcem komunistycznych władz Związku Radzieckiego i za nieprawomyślną uwagę na temat Stalina trafił na osiem lat do obozu pracy. Tam powstały pierwsze rozdziały dzieł „W pierwszym kręgu” i „Archipelag Gułag”. Pisarz wkupił się w łaski Chruszczowa, publikując z jego polecenia w 1962 roku opowiadanie „Jeden dzień z życia Iwana Denisowicza”. Przychylność komunistycznych władz skończyła się tuż po obaleniu Chruszczowa, a Sołżenicyn został wyrzucony ze Związku Pisarzy. Nagrodą Nobla uhonorowano go za całokształt twórczości w roku 1970, ale nie odebrał jej od razu, gdyż obawiał się wydalenia z ZSRR. Nastąpiło to po publikacji „Archipelagu Gułag” – pisarz został pozbawiony obywatelstwa i odstawiony do Frankfurtu nad Menem. Utwory Sołżenicyna zaczęto publikować ponownie w ZSRR dopiero w czasach pierestrojki, a do ojczyzny pisarz powrócił w 1994 roku.” (esencja.pl)
Aleksandr Solzhenitsyn „Russia under Avalanche (Россия в обвале,1998; political pamphlet) – fragment:
„ W latach 20, 30 XX wieku tysiące nowych sowieckich inteligentów całym sercem było związanych z komunizmem i całym sobą angażowało się na rzecz pracy w jego aparacie, zwłaszcza w propagandzie. Szczególnie chętnie udzielano się w pisaniu książek, tworzeniu masowych ogłupiających piosenek, filmów o narodzie, w malowaniu wielkich obrazów socrealistycznych.”
Analogie do naszych czasów:
Wielki ideolog nowej lewicy – Slavoy Zizek
Wielki, rządny władzy agitator – Sławomir Sierakowski
Wykonawca obrazów propagandowych, zasłużony artysta narodowy – Wilhelm Sasnal
(dyrektorka Zachęty Agnieszka Morawińska ogłosiła, iż narodowym obowiązkiem każdego polaka jest obejrzenie jego wystawy)
Wielkie wydawnictwo – Krytyka Polityczna
Obecnie w Rumunii ponad 30% studentów opowiedziało się za powrotem reżimu dyktatury komunistycznej. Mimo iż sami jej nie doświadczyli, są święcie przekonani, że wtedy edukacja była na wyższym poziomie, żyło się lepiej, ludzie mieli wyższy standard.
Słuchają np. fanatycznych teorii Zizka, który jakby na zlecenie partii produkuje tony ogłupiających książek. To wstyd, że Polska daje pole do popisu kontynuatorom tak znienawidzonej minionej epoki.
Sołżenicyn w 1945 roku zostaje zesłany i później torturowany w gułagu właśnie przez takich ludzi, tylko że ubranych w inne uniformy. Współcześni lokaje władzy komunistycznej są tak samo bezwzględni i agresywni, działają jedynie w nieco innej dziedzinie. Obecni agitatorzy tak samo jak kiedyś niszczą współczesną inteligencję, tłumią talent, promując na wielką skalę propagandę.
No comments:
Post a Comment