Czupryna jak kapusta, za to głowa pusta. Czyli o Łukaszu Gorczycy.

Riposta do tekstu Łukasza Gorczycy „DOBRY WIECZÓR: Sztuka wyższych lotów” w Dwutygodniku:
http://www.dwutygodnik.com/artykul/4419-dobry-wieczor-sztuka-wyzszych-lotow.html 


 

The Krasnals. Whielki Krasnal "What a Wonderful World / Tribute to Louis Armstrong / Ekologia jest teraz bardzo modna / Projekt współfinansowany z funduszy Unii Europejskiej". 2013. Olej na płótnie. 80 x 100 cm

Danie wieczoru – kapusta z gorczycą:
Rozwichrzona niebanalna czupryna, jak kapusta włoska (nie ta zwykła polska), zarzucony niedbale szal, zalotny uśmiech? Słyszeliśmy że pan Gorczyca farbuje włosy - jak Tomasz Lis? Prawdziwa „estetyczna satysfakcja”… Choć subtelna granica jej przekroczenia niebezpiecznie się przybliża, gdy styl arti staje się zbyt popularny.

Nie mogliśmy odmówić sobie przyjemności zripostowania mistrza ciętej riposty w sztuce, i przyrządzić coś specjalnego według recepty z wieczornej pogawędki w dwutygodniku. Zapraszamy również pana sąsiadów, drugoplanowych, ale jakże ważnych bohaterów pana tekstów.
Wspaniały, jakże sympatyczny tekst panie Łukaszu. Ponownie dowodzi pan sprawnego pióra i błyskotliwości umysłu. Szkoda tylko, że przywdziewa pan szaty mędrca, w których dość śmiesznie podskakuje pan na piedestale wskazując pałeczką gdzie czyje miejsce. I to po tym, jak pana rewolucjoniści, np. z grupy Ładnie spoczęli na laurach jak tylko ustawieni zostali w szyku bojowym przed laty. Obecnie ten „duch świeżości” mocno objawia się w Krakowie gdzie „Wrócili do domu” i w najlepsze bratają się z biznesem i czystą komerchą. Proszę wyobrazić sobie, co myślą patrzący od dołu na pana w tym sympatycznym, ale dość śmiesznym, stroju normalni, logicznie i trzeźwo myślący ludzie? Czy ktokolwiek jeszcze może brać pana na poważnie?

Dryfując zatem tak w aurze owej niepowagi, zadamy parę niepoważnych pytań, na które mogą pojawić się całkiem zabawne odpowiedzi.

1. Czy pan panie Łukaszu jest porządnym człowiekiem i jak należy segreguje odpowiednio śmieci? I drugie czy postuluje pan wyższość np. żółtego kubła nad zielonym?
Czy dla Żydów przeznaczony jest lepszy kubeł na śmieci? Bo słyszeliśmy, że deklaracje o tym pochodzeniu są ostatnio na topie, bardzo modne, każdy kto chciałby liznąć nieco celebryctwa i zaliczyć się do lepszej warstwy, szuka jak szalony nalepki z napisem Żyd którą mógłby wszystkim pokazać.
Czy śmieciami w kuble obok mamy się brzydzić, bo wydzielają gorszy smród? Lepiej się nie przyznawać że się wychyliło łeb spod jego klapy, że się jest jakimś nic nie znaczącym, np. Bułgarem? Narażać się na śmieszność i karcenie ze strony mędrca Gorczycy, jak w stosunku do pana Georgi Gruewa: „To złożone wyznanie tożsamościowe jakże prosto przypomina, że nie tylko byt, ale i narodowość kształtuje świadomość.” Deklarować się że się jest Żydem, to jest coś. Ale Bułgarem…? A co z Polakiem? Ostatnio też strach się przyznać, bo wielu nie znosi tego smrodu i z daleka śmieje się jakby gówno przykleiło się do płaszcza po romantycznym pikniku na trawce. Nieładnie panie Łukaszu tak dzielić ludzi… Oj panie Łukaszu, starzeje się pan, bo z drugiej strony daleko do szpil wtykanych przed laty ulubionym wrogom.
Proszę uważać również, bo słyszeliśmy że ostatnio mody jest nie tylko antysemityzm, ale i jakaś homofonia czy ksenofobia i mógłby się pan tu załapać.


2. Czy metoda poniżania przeciwnika poprzez wyśmianie jego wyglądu przynosi efekty? Jak pan ją ocenia na podstawie wieloletniego doświadczenia w tej dziedzinie? Przypuszczamy że musi być efektywna skoro niestrudzenie ją pan stosuje, teraz robiąc przytyki do pana Piotra Bernatowicza: „wstępniak zdobi podobizna redaktora naczelnego o sympatycznym, przeszywającym spojrzeniu”. Przyznamy, że pańskie osiągnięcia w tej dziedzinie stały się dla nas inspiracją i zachętą zarazem.

3. Piękno… skoro jest zbyt patetyczne i obciachowe, dlaczego pan lubi tak pięknie wyglądać??? Ta rozwichrzona czupryna, jak kapusta włoska (nie ta zwykła polska), zarzucony niedbale szal, zalotny uśmiech? Słyszeliśmy że pan farbuje włosy - jak Tomasz Lis? Prawdziwa „estetyczna satysfakcja”… Choć subtelna granica jej przekroczenia niebezpiecznie się przybliża, gdy styl arti staje się zbyt popularny. Czyli jeszcze raz, lubi pan piękne rzeczy wieszać na sobie, a nie lubi jak ludzie wieszają je sobie w domu na ścianach? Hmm… dziwne. Rozdwojenie jaźni czy hipokryzja?

4. Patetyzm – a co w nim złego? Mnóstwo ludzi go bardzo lubi, a co więcej mają oni potrzebę w ten sposób wyrażania swych uczuć. Czyżby znów gardził pan ludźmi i podstawowymi prawami człowieka do wyrażania swych emocji tak jak czują? Patetyczne to niemodne, że kicz? Nie, tylko nie odnośmy się do kiczu! To dziedzina w której poległ niejeden niezmordowany krytyk.

Zawsze z pogodnym usposobieniem, sympatyczni, wielkiej pogody ducha, zwarci i gotowi wynurzyć się z każdej epoki błota,

The Krasnals

Więc drodzy czytelnicy, proszę nie słuchać szanownego pana Łukasza Gorczycy, gdyż już jest chyba niemodny, więc biegnijcie po najnowszy numer Arteonu, by sprawdzić co tam POLSCY redaktorzy rozprawiają o sztuce i pięknie.