Polska Żółć 3 - KRASNALOFOBIA

THYMOS, sztuka gniewu, polemika ciąg dalszy.
(polemika m.in. z tekstami Marcina Krasnego
- „Polska Żółć, czyli „Sztuka gniewu” w toruńskim CSW”, który ukazał się na Obiegu 13.11.2011
- „Riposta grupie "The Krasnals"” http://obieg.pl/teksty/23108)

Plakat The Krasnals na którym znajdują się słowa Joanny Rajkowskiej wypowiedziane wobec The Krasnals "gówna się nie dotyka". Rozlepiany m. in. na murze Starej Gazowni w Poznaniu oraz na wystawie Thymos, Sztuka Gniewu w Toruniu

Ubolewamy nad tym, że Marcin Krasny znów chce nas poniżyć. On nigdy nie skończy w ten sposób pisać, a nasze prawa nigdy nie przestaną być gwałcone. I krytyk ten pociągnie za sobą cały Obieg w dół. Bo chyba nie o taką krytykę sztuki i stan sztuki w ogóle nam chodzi w Polsce. I jest to porażka.

Kolejna niestety kompromitująca wpadka pana Krasnego to niesłuszne oczernianie nas w związku z jednym z naszych plakatów, na którym zacytowaliśmy bulwersującą i niedopuszczalną wypowiedź Joanny Rajkowskiej na nasz temat. Artystka ta, zapytana przez dziennikarza o zdanie na nasz temat, odpowiedziała wprost, że „Gówna się nie dotyka” (wywiad dla Polska Times, 9.09.2010 http://www.polskatimes.pl/warszawa/kultura/305212,poznan-the-krasnals-atakuja-minarecik-rajkowskiej,id,t.html). Nasz plakat na wystawie Thymos miał pokazać, jakie niedopuszczalne emocje wywodzące się z gniewu drzemią w środowisku, które zajmuje dziś miejsce elit sztuki (naszym zdaniem niezasłużenie).
Pan Krasny, być może nieświadomie, lub być może celowo, nie wiemy, napisał w swoim artykule, że to słowa The Krasnals wypowiadane w stronę artystki. I na tym niesłusznym stwierdzeniu oparł swoją z założenia błędną argumentację, że The Krasnals nie zasługują na jakąkolwiek uwagę właśnie ze względu na lżenie i stosowanie obelg oraz opluwanie. Dalej, spoglądając na nas z coraz większą pogardą, zastosował serię epitetów (według naszych kryteriów należących raczej do obelg), nazwał nas frustratami, impotentami, w sposób nieprzyzwoity zaczął się wyśmiewać że najwyżej możemy sobie podskakiwać i zazdrościć innym.
Nie jest to pierwszy przypadek stosowanej chętnie mowy nienawiści i objaw krasnalofobii, przez wyżej wspomniane przez nas środowisko artystyczne. Jest ono przesycone hipokryzją, a głoszone hasła o tolerancji puste, służące tylko i wyłącznie do własnych korzyści. Co chwilę spotykamy się z atakami wymierzonymi w naszą stronę. Nie kto inny tylko korporacja Ha!art (przyjaciółka Krytyki Politycznej) pisała do nas, że nasza sztuka jest „gównem robionym przez sfrustrowanego dupka”; w sposób nabijający się i mający mało wspólnego z krytyką pisała o nas Dorota Jarecka w Gazecie Wyborczej, a Anda Rottenberg z odrazą wycedziła przez zęby „Spadajcie!”. Zatem jeśli chodzi o zachowanie poniżej poziomu, skandaliczne poniżające wypowiedzi, proponujemy aby krytycy z panem Krasnym włącznie skierowali swe uwagi raczej pod innym adresem, nie naszym.

Ale niestety tego typu osobom jak pan Krasny przypuszczalnie jest bliżej do ludzi i środowisk artystycznych, które mają duże pieniądze, ogromne dotacje jak Krytyka Polityczna, a nie do wykluczonych. To kompletna aberracja stanu polskiej sztuki. Bylibyśmy jednak niesprawiedliwi, gdybyśmy powiedzieli, że wszyscy ludzie w tym środowisku są bezideowi.

Bo paradoksalnie, coraz aktywniejsze ruchy konserwatywne są nadzieją dla polskiej kultury i dla Polski w ogóle. Na nowoczesne, bardziej sprawne i przyjazne państwo.
Dzisiaj powoli już krasnalofobię uważa się za obciach, bo ludzie czytają, poznali krasnale, zmienili się. Przecież o to nam wszystkim chodzi – żeby zmieniać dyskryminujące, pałające nienawiścią, krasnalofobiczne postawy. A w świecie sztuki, środowisku które wydawałoby się że powinno być najbardziej otwartym i strzegącym wolności i praw jednostki, mamy do czynienia z nietolerancją. Jesteśmy za całkowitym outingiem osób które nawołują do nienawiści! Hipokryzje należy obnażać, szczególnie osób publicznych, w tym krytyków i kuratorów.

Będziemy nadal na pewno kontynuować pracę na rzecz poprawy przestrzegania praw człowieka w Polsce, w tym w szczególności artysty. Ale uważamy, że zwiększające się rozwarstwienie społeczne – fakt, że bardziej dotowane instytucje stają się jeszcze bardziej dotowane, a niedotowane pozostają nadal bez grosza, to największa porażka polskiej demokracji. Wielka niesprawiedliwość.
Kluczem do rozwiązania wielu problemów jest edukacja. I to od najmłodszych lat, dlatego wspierać musimy powstawanie nowych programów edukacyjnych. Musimy doprowadzić do tego, że mieszkaniec wioski pod Człuchowem będzie miał takie same szanse na poznanie Żmijewskiego, Sasnala i Krasnala. I my mamy na to pomysł!

Jesteśmy przekonani, że The Krasnals zajmą godne miejsce w historii sztuki polskiej. Sondaże rosną, poparcie społeczne też. Odbiorcy sztuki są zmęczeni i znudzeni ciągłymi propagandowymi propozycjami sympatyków Krytyki Politycznej, którzy narzucają społeczeństwu w sposób niby ‘aksamitny’ swoje schematy na życie. Potrzebują odpoczynku, chcą sztuki, gdzie artyści tworzą na rzecz społeczeństwa a nie kreują kolejne konflikty (i nie chodzi o pejzażyki czy realistyczne rzeźby w brązie jak się nabija pan Krasny). Ruch The Krasnals jest szansą i nadzieją. Nie zmarnujmy jej!